Η άρνηση της Σερβίας να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία αποτελεί ένα από τα κύρια εμπόδια που εμποδίζουν την προώθηση της χώρας στο επόμενο στάδιο των ενταξιακών συνομιλιών με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρά την πρόταση της Ουγγαρίας να ανοίξει το Cluster 3 της ενταξιακής διαδικασίας, μια μεγάλη ομάδα χωρών της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων της Γερμανίας, της Κροατίας και των Σκανδιναβικών χωρών, εξέφρασαν έντονες αντιρρήσεις. Η συζήτηση, που έλαβε χώρα σε συνάντηση πρεσβευτών κεκλεισμένων των θυρών, κατέδειξε τη διχογνωμία ανάμεσα στα κράτη μέλη και απέτρεψε την απαιτούμενη ομοφωνία.
Το Cluster 3, που περιλαμβάνει οκτώ θεματικά κεφάλαια, σχετίζεται με την οικονομική ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα. Αν και η Σερβία έχει τεχνικά εκπληρώσει τα κριτήρια για την έναρξη συνομιλιών, τα κράτη μέλη εστιάζουν στις πολιτικές και στρατηγικές επιλογές του Βελιγραδίου. Η άρνηση της Σερβίας να συμμορφωθεί με την κοινή εξωτερική πολιτική της ΕΕ, όπως οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας για την εισβολή στην Ουκρανία, αλλά και η στενή συνεργασία της με την Κίνα, προκαλούν ανησυχία. Η πρόσφατη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με την Κίνα, η οποία καταργεί μεγάλο μέρος των δασμών, θεωρείται ασυμβίβαστη με τις ενοποιημένες εμπορικές πολιτικές της ΕΕ.
Ο πρόεδρος της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, υπερασπίζεται τη στάση της χώρας του, αναγνωρίζοντας τη διατήρηση παραδοσιακών δεσμών με τη Ρωσία, ενώ εκφράζει την επιθυμία για ένταξη στην ΕΕ. Παρόλα αυτά, οι κινήσεις του, όπως η ενίσχυση των σχέσεων με την Κίνα και η μη ευθυγράμμιση με τις ευρωπαϊκές κυρώσεις, τροφοδοτούν σκεπτικισμό σχετικά με την στρατηγική πορεία της Σερβίας.
Η προσέγγιση της Ουγγαρίας, υπό τον πρωθυπουργό Βίκτορ Όρμπαν, δείχνει να στηρίζει τη Σερβία, παράλληλα με την καλλιέργεια σχέσεων με τη Ρωσία και την Κίνα. Η ουγγρική προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ, που έχει θέσει την ενσωμάτωση των Δυτικών Βαλκανίων ως προτεραιότητα, υποστηρίζει ότι οι υποψήφιες χώρες πρέπει να δουν τη διαδικασία ένταξης να προχωρά, τηρώντας παλιότερες υποσχέσεις της ΕΕ.
Παρά τα επιχειρήματα για την ανάγκη ολοκλήρωσης της διαδικασίας διεύρυνσης, οι αποφάσεις των κρατών μελών παραμένουν πολιτικές, αντανακλώντας τις εσωτερικές προτεραιότητες και τις στρατηγικές ανησυχίες τους. Στο μεταξύ, το Βελιγράδι βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο, με το μέλλον της ευρωπαϊκής πορείας του να εξαρτάται από τις πολιτικές του αποφάσεις και τη στάση του έναντι της διεθνούς κοινότητας.
