Η κυβέρνηση ανασαίνει, αλλά όχι χωρίς απώλειες
Την πρώτη ήρεμη εβδομάδα μετά από πολύ καιρό βιώνει η κυβέρνηση, αφού φαίνεται το θέμα με την οργή του κόσμου για τα Τέμπη να έχει καταλαγιάσει. Τα νέα στοιχεία που βγαίνουν είτε για την περίπτωση του Βασίλη Καλογήρου είτε για το πιθανό φορτίο απομακρύνουν τα σενάρια που κυκλοφορούσαν τους προηγούμενους μήνες και που είχαν φέρει την κυβέρνηση σε μία πάρα πολύ δύσκολη θέση. Πλέον, μπορούμε να πούμε πως η κατάσταση του ασθενή διέφυγε τον κίνδυνο και είναι σταθερή.
Ωστόσο, δεν υπάρχει ικανοποίηση – και κυρίως γιατί χάθηκε χωρίς κάποιο όφελος το χαρτί του ανασχηματισμού. Πέρασε και δεν ακούμπησε το λαϊκό αίσθημα, αφού 2-3 καλές κινήσεις εξισορροπήθηκαν από την κακή τοποθέτηση Δοξιάδη και την παραίτησή του, καθώς και τις άστοχες αναρτήσεις του νέου υφυπουργού Ενέργειας Τσάφου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πριν κάποια χρόνια. Η κυβέρνηση σταθεροποιείται σε ένα ποσοστό μεταξύ 20% και 30%, και σίγουρα δεν μπορούν να υπάρχουν χαμόγελα. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει αρκετός χρόνος ώστε να ανατραπούν κάποια δεδομένα και να ανακτήσει δυνάμεις.
Η δεξιά στροφή είναι δεδομένη
Είναι ξεκάθαρο πως ο σχεδιασμός για τα επόμενα 2,5 χρόνια διακυβέρνησης θα στοχεύει σε μία δεξιά στροφή. Οι διεθνείς εξελίξεις και τάσεις μετά την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, καθώς και η μεγάλη δεξαμενή χαμένων ψηφοφόρων που έφυγαν προς τα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, συνηγορούν σε αυτή την αλλαγή πορείας.
Η διαχείριση του περιστατικού με τον βανδαλισμό εικόνων από τον βουλευτή της Νίκης, Νίκο Παπαδόπουλο, έδειξε το πώς θα κινηθεί η κυβέρνηση σε θέματα που αφορούν το δεξιό ακροατήριο. Αφενός καταδίκασε τις πράξεις του βουλευτή και φωτογράφισε το κόμμα της Νίκης ως μια παράταξη παλαιωμένης αντίληψης και θρησκοληψίας, αφετέρου δόθηκε εντολή να αποσυρθούν τα εκθέματα από την πινακοθήκη, κλείνοντας το μάτι στο δεξιό κοινό και δείχνοντας πως η κυβέρνηση νοιάζεται για τέτοια ζητήματα, κρατώντας όμως μια πιο πολιτισμένη και σύγχρονη στάση.
Ο Βορίδης και το “όλα ή τίποτα”
Από την εποχή της μεταγραφής τους από το ΛΑΟΣ στη Νέα Δημοκρατία, αρκετοί θεωρούσαν πως ο Μάκης Βορίδης είχε μεγαλύτερο πολιτικό ταβάνι από τον Άδωνι Γεωργιάδη. Ωστόσο, όλα αυτά τα χρόνια ο Άδωνις ήταν πάντοτε σε υψηλότερη θέση, κυρίως λόγω του ρίσκου που πήρε με το να κατέβει στις προεδρικές εκλογές και εν συνεχεία της στήριξής του στον Κυριάκο Μητσοτάκη, που του έδωσε τη θέση του αντιπροέδρου της παράταξης.
Μετά τον ανασχηματισμό, όμως, ο Μάκης Βορίδης έχει μπροστά του ένα τεράστιο στοίχημα – ένα στοίχημα “όλα ή τίποτα” για την πολιτική του καριέρα. Το υπουργείο Μετανάστευσης είναι ένα πόστο που μπορεί είτε να τον “χαντακώσει” στη συνείδηση των δεξιών ψηφοφόρων της ΝΔ είτε να του χτίσει ηγετικό προφίλ. Τα πρώτα του δείγματα γραφής στο νέο υπουργείο δείχνουν πως έχει βάλει ρότα για να αλλάξει ριζικά όσα γίνονταν εκεί τα προηγούμενα χρόνια, και ήδη οι αντιδράσεις στα social media είναι ενθαρρυντικές προς το πρόσωπό του.
Ο μονόδρομος του ΠΑΣΟΚ.
Και αν για τη Νέα Δημοκρατία τα πράγματα σταθεροποιήθηκαν, στη Χαριλάου Τρικούπη το μετεωρολογικό δελτίο λέει νέες αναταράξεις και φουρτούνες. Όχι μόνο δεν επιτεύχθηκε ο στόχος της δημοσκοπικής ανάκαμψης και πίεσης προς τη Νέα Δημοκρατία σε μία περίοδο που βρισκόταν στα σχοινιά, αλλά ήρθε και ένα νέο “χτύπημα”. Σε μία εξέλιξη που ούτε ο πιο απαισιόδοξος οπαδός του ΠΑΣΟΚ δεν θα περίμενε, οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου να ξεπερνάει δημοσκοπικά το ΠΑΣΟΚ, προκαλώντας έντονο πονοκέφαλο στον Νίκο Ανδρουλάκη.
Παρά την πρόσφατη εκλογική του επικράτηση εντός κόμματος, είναι δεδομένο πως ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν μπορεί να ξεφορτωθεί τους εσωκομματικούς ψιθύρους ότι είναι “λίγος” για τη θέση. Οι πληροφορίες μου λένε πως θα επιχειρηθεί ένα νέο ντεμαράζ πολιτικής πίεσης και αλλαγής πολιτικής στρατηγικής, με στροφή προς μια πιο επιθετική στάση (σαν και αυτή που γιγάντωσε μέσα σε λίγο καιρό την Πλεύση Ελευθερίας), μια στρατηγική που αποτελέι μονόδρομο για το μέλλον του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία της Τρικούπη.
Η Αριστερά σε αδιέξοδο
Στον χώρο της Αριστεράς τα πράγματα είναι πιο απλά – και γνωστά σε όλους. Ο αξιοπρεπέστατος κύριος Φάμελλος έχει ένα κόμμα με δομές, μέλη και τοπικές οργανώσεις, αλλά δεν έχει προφίλ σύγχρονου πολιτικού που μπορεί να ηγηθεί. Τα στελέχη της Νέας Αριστεράς, από την άλλη, έχουν πολιτικό προφίλ αλλά δεν έχουν κόμμα με δομές και βλέπουν τα ποσοστά τους να εξαϋλώνονται, κάνοντας ακόμα και την είσοδο στη Βουλή άπιαστο όνειρο.
Οι συζητήσεις έχουν φουντώσει και από κάποιους θεωρείται δεδομένη η επιστροφή των στελεχών της Νέας Αριστεράς στην Κουμουνδούρου. Ωστόσο, θα πρέπει πρώτα να ξεπεραστούν κάποια εμπόδια που σχετίζονται με παλιά “γραμμάτια” μεταξύ στελεχών των δύο πλευρών. Για να συμβεί αυτό, απαιτείται η διαμεσολάβηση ενός μεγαλύτερου πολιτικού μεγέθους – και το μέγεθος αυτό είναι ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο Κασσελάκης και το καράβι που μπάζει νερά
Τέλος, για τον Στέφανο Κασσελάκη δεν έχουμε να πούμε πολλά – γιατί δεν γίνονται και πολλά. Το κόμμα που διοικεί φυλλορροεί μέρα με τη μέρα, είτε από άποψη στελεχών είτε από άποψη υποστηρικτών. Ακούγεται μάλιστα πως αρκετοί πρώην συνεργάτες του πρώην προέδρου ακολουθούν το παράδειγμα των Θρασκιά – Παππά και ψάχνουν νέο “καράβι”, αφού βλέπουν πως το Κίνημα Δημοκρατίας μπάζει νερά.
Άνθρωποι που γνωρίζουν τον χώρο της Αριστεράς δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο το Κίνημα Δημοκρατίας να αυτοδιαλυθεί πριν προλάβει καν να κατέβει στις πρώτες του εκλογές, με τον Κασσελάκη να επιστρέφει στις ΗΠΑ και να ανανεώνει το ραντεβού του με την πολιτική για μια μελλοντική, καλύτερη συγκυρία.
Η στήλη που λέει αυτά που δεν λέγονται, επιστρέφει με νεότερα την ερχόμενη εβδομάδα. Ο Κονσιλιέρε είναι εδώ.
