Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ξεκαθάρισε ότι η χώρα του δεν μπορεί να αναγνωρίσει τα κατεχόμενα εδάφη ως ρωσικά, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν αντίθετο με το Σύνταγμα της Ουκρανίας. Σε δηλώσεις του στο βρετανικό τηλεοπτικό δίκτυο Sky News, τόνισε ότι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ πρέπει να βασίζεται στα διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα της χώρας, αποκλείοντας κάθε πιθανότητα αναγνώρισης των κατεχόμενων περιοχών ως ρωσικών.
Ο Ζελένσκι υποστήριξε πως μια πρόσκληση ένταξης που θα περιλάμβανε μόνο ένα μέρος της χώρας θα αποτελούσε de facto αναγνώριση της ρωσικής κυριαρχίας στα κατεχόμενα εδάφη, γεγονός που θεωρείται νομικά και πολιτικά απαράδεκτο. Επεσήμανε επίσης ότι η πλήρης ένταξη στο ΝΑΤΟ θα μπορούσε να διευκολύνει την αποκλιμάκωση της σύγκρουσης, ανοίγοντας το δρόμο για διπλωματικές διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία για την επιστροφή των εδαφών υπό ουκρανικό έλεγχο.
Η προοπτική της Ουκρανίας να ενταχθεί στη διατλαντική στρατιωτική συμμαχία έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις από το Κρεμλίνο, το οποίο θεωρεί την επέκταση του ΝΑΤΟ ως άμεση απειλή για την ασφάλεια της Ρωσίας. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, μάλιστα, αποτέλεσε μία από τις δραματικές συνέπειες αυτής της έντασης. Παράλληλα, η κατάσταση οδήγησε ιστορικά ουδέτερες χώρες, όπως η Φινλανδία και η Σουηδία, να ενταχθούν στη Συμμαχία, με τη Φινλανδία να εντάσσεται το 2023 και τη Σουηδία αργότερα.
Οι δηλώσεις του Ζελένσκι έγιναν την επομένη μιας εκτεταμένης αεροπορικής επίθεσης της Ρωσίας, κατά την οποία σχεδόν 200 μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πύραυλοι έπληξαν υποδομές στην Ουκρανία. Οι επιθέσεις προκάλεσαν διακοπές ρεύματος σε περισσότερους από ένα εκατομμύριο πολίτες, σε μια περίοδο που η Ρωσία συνεχίζει τη στρατηγική της να πλήττει τις ενεργειακές υποδομές της Ουκρανίας. Στόχος αυτών των επιθέσεων είναι η διακοπή της παροχής θέρμανσης και νερού κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ενώ επιχειρείται και η παρεμπόδιση της αμυντικής παραγωγής της Ουκρανίας, η οποία έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο.
Ο Ζελένσκι κατέστησε σαφές ότι η ένταξη στο ΝΑΤΟ δεν είναι απλώς μια πολιτική επιλογή, αλλά μέρος της στρατηγικής της Ουκρανίας για την προστασία της εδαφικής της ακεραιότητας και της κυριαρχίας της.
